عشق بی نظیر من..

چند ساعتی هست که از شمال اومدم

امسال قراره زمینامونو خودم بکارم..   قرار شده سال اول جو بکارم

در کل خوشگذشت..   دلم برات خیلی تنگ شده بود

بی اندازه..  بی اندازه..  

امروز تو راه برگشت باهم بودیم.. من گفتم دووووووووووووووووووست داااااااااااااااررررم

بعد تو هم گفتی منم دووووووووست دااااااااااااارم

من گفتم ادای منو در نیار دیگه

بعد تو گفتی الان یچیزی میگم بپوکی..

دیشب برام یه شعر گفته بودی

عشق من با بودنت جانم چراغانی شده..

این کویر خشک قلبم با تو بارانی شده..

جان من عشق زلال تو بهشت این دل است..

دلبرم این جان بدون تو فقط خاکو گل است..

هر شبم مانند ماه از پنجره سر میکشی..

این تن سرد مرا با عشق در بر میکشی..

من پرنده، اسمانو بال پروازم تویی..

شعر های من همه احساس تو..  اعجاز تو..

اروزیم پرگشودن با تو پرواز تو..

بعد ازت خواستم بغلم کنی تا چند بار بخونمش

منم گفتم (وای شکوفه یاد اولین بوسه افتادم ما از وقتی که همو پیدا کردیم دباره متولد شدیم

خدایا هزاران بار شکرت

خدایا بهم لیاقت این عشق بزرگو بده

خدایا هیچ وقت تو تقدیرمون جدایی قرار نده

خدایا برامون روزی زیاد برسون)

تو هم گفتی امین..

از عشقو ارامش لبریزم کردی..   یار بی نظیرم 

شاید جمله هام تکراری باشه..   شاید کوتاه باشه..    اما

مثل اب دریا برای ماهی میمونه..

دووووووووووست دارم پاره ی تنم