بی تو همرنگ زمستان بودم...
با تو من پر شدم از بوی بهار
چشمه ی خشک دلم جاری شد...
با تو من دشت شدم
سبز شدم
مثل گل روییدم...
بی تو سیلابی گل آلود بودم
با تو من باران شدم
پاک و زلال
نم نمک باریدم..
بی تو انگار شبی
بی ستاره بودم..
با تو من پر شدم از نور امید...
دم به دم تابیدم..
با تو دل نور گرفت..
شور گرفت..
اشک هم شیرین شد..
با تو هر پیشامدی در زندگی
رنگ زیبایی گرفت
شوره زار خسته ی زندگیم
از گلستان قشنگ عشق تو رنگین شد...
تقدیم به عشقم...بخاطر تموم
مهربونیاش...تا پای جون دوستت دارم..